SRBIJA (IST Media) Iako je još 1969. godine dokazano toksično dejstvo biljke Vučja jabuka (lat. Aristolochia clematitis), njeni preparati se mogu kupiti u nekim biljnim apotekama, a preporučuju ih neodgovorni pojedinci koji se bave homeopatijom, upozorava časopis DIJALIZA čiji je glavni i odgovorni urednik borski ortoped, dr Ljubinko Todorović.
Toksičnost ove biljke je prvi dokazao Milenko Ivić (1905-1978), profesor histologije i embriologije u Nišu, koji je dokazao da je vučja jabuka uzrok endemske nefropatije, ali to niko nije prihvatao.
“On je jedini, mnogo pre „zapadnih“ autora, označio aristolohijsku kiselinu iz vučje jabuke kao uzročnika endemske nefropatije, dokazao na životinjama nefrotoksičnost i kancerogenost ove biljke, slikao polja pšenice prošarana tim korovom, ali njegovo upozorenje dugo nije prihvaćeno”, piše ovaj list.
Ipak, znatno više se tome posvetila pažnja 1993. godine, kada je objavljen rad da su dve žene iz jedne klinike za mršavljenje u Belgiji zbog oštećenja bubrega preparatom koji je sadržavao ovu biljku uključena na tretman dijalizom a drugih sedam je imalo značajno oštećenje bubrega.
“Sada je svuda u svetu prihvaćeno da vučja jabuka dovodi do velikog oštećenja bubrega i pojave karcinoma bubrega”, skreće pažnju autor teksta.
Sada se smatra da je uzrok hiljada otkazivanja bubrega u Rumuniji, Bugarskoj, Srbiji, Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj, gde je Vučja jabuka nenamerno konzumirana putem brašna. U nekim krajevima seljaci su tolerisali Vučju jabuku u njivama sa pšenicom i tako je ona dospevala u brašno.
Vučja jabuka, ili kokotinja, vučja stopa, zečja lubenica ili žuta vučja stopa, kako se naziva u pojedinim krajevima, je višegodišnja zeljasta biljka. Stabljika je visoka do jednog metra, uspravna, žuto zelena, neprijatnog mirisa. Listovi su na dugačkim drškama, jajastog oblika, a pri osnovi srcasti usečeni. Cvetovi su zigomorfni, hermafroditni i nalaze se u pazuhu listova. Listići cvetnog omotača su žuti, srasli u cev, koja je pri osnovi proširena, a u gornjem delu je jezičasti izdužena. Plodnik ima šest žigova ispod kojih su 6 sraslih prašnika.
Primena preparata koji su dobijeni od ove biljke je zabranjena u Americi i brojnim zemljama, ali se i dalje koriste u nekim zemljama uglavnom kao preparati za mršavljenje, lečenje astme i artritisa.
Časopis Dijaliza citira jedan sajt koji prodaje preparate ove biljke, koja se navodno koristi za liječenje kožnih tegoba kao što su čirevi, čirevi na nogama i potkožni čirevi, rak kože, osipi, svrab, za jačanje imunološkog sustava, za pospješivanje i izazivanje trudova, a u većim dozama za pobačaj, kod izostalih ili neredovitih mjesečnica, za jače znojenje i mokrenje, za uništavanje crijevnih nametnika, za liječenje kašlja i za iskašljavanje, upala, bakterijskih i gljivičnih oboljenja, za liječenje: mišićnih bolova, bolesti abdomena, bakterijskih i drugih infekcija, katara, bolesti maternice, tegoba s mjesečnicom, malignih bolesti grla, reumatskih tegoba, raznih rana, svraba, upalnih stanja, znojenja, žutice, posljedica od ugriza otrovnih zmija, te za lakši porod.
Featured foto: Peđa Janaćković
